Op deze mooie zaterdag stond voor ons de eerste van vier belangrijke wedstrijden op het programma. Om aanspraak te willen maken op plek 3 en eventuele nacompetitie moet er gewonnen worden. Op een ietwat koud sportpark met gelukkig weinig tot geen neerslag, een ‘redelijke’ grasmat en een toch mooie supportersschare werd er om half drie afgetrapt.
Een ietsjepietsje weifelende start onzer zijde leverde gelijk een aantal speldenprikjes op van SCD. De intenties van SCD waren in ieder geval duidelijk. Van meet af aan druk zetten, ondanks onze pogingen om bijna vanaf de achterlijn op te bouwen lukte SCD dit aardig. Slechts enkele minuten later leverde de inzet van SCD resultaat op, 0-1 achter. Een slechte start voor ons, maar desalniettemin nog bijna 85 minuten om e.e.a. recht te zetten.
Ook wij lieten de SCD’ers niet al teveel ruimte, waardoor het bij vlagen een rommelig geheel was. Toch moet gezegd dat de bedachte tactiek bij balbezit tegenstander redelijk uit de verf kwam. Ruimte bieden aan de backs om vervolgens ‘in de ball of pass te vallen’. Waardoor we gelijk de back onder druk konden zetten en deze vaak niet met een passende oplossing kwam. Dit leverde dikwijls balbezit op, maar echt gevaarlijk konden we hieruit niet worden. De voortzetting was ondermaats waardoor het nog steeds rommelig bleef. De eerste helft gaat zo door met over en weer niet al te grote mogelijkheden of uitgespeelde kansen, al weet Koen Godeke bijna het net te vinden. Uiteindelijk weten wij op zeker moment een gaatje te vinden, althans Jarno weet dit gaatje te vinden. Zoals wel vaker dit seizoen laat hij zich ter aarde storten in de zestien meter en biedt hij de scheidsrechter een niet te missen gelegenheid om voor een penalty te fluiten. Dit doet de scheids dan ook met verve, gele kaart uit de borstzak en hupsakee bal op de stip. Hiervoor hebben we al sinds jaar en dag een specialist in de naam van tvdv, appeltje eitje 1-1. Een fijn moment zo net voor de thee.
In de rust komen we ongeveer tot gelijke conclusies als reeds hierboven beschreven. Wel gaan we een andere tactiek toepassen. Niet persé drukzetten bij balbezit keeper, maar wel ertussen gaan staan om zo een lange bal te forceren. Met ertussen bedoelen we natuurlijk tussen de twee centrale mensen. We komen dan ook redelijk goed de rust uit en winnen de eerste slagen op het middenveld, licht veldoverwicht zoals ze dat zeggen, zonder echt grote kansen te creëren. Na een minuut of zestig voetballen verlaat Max het veld en komt Rob hem aflossen, vlak hierna verlaten Hans en Gerwin het veld en komen Robbert en Jordy ze vervangen. De wedstrijd gaat voort zonder echte uitgespeelde kansen, toch weten wij de paal te raken. Achteraf kunnen we gerust zeggen, als deze bal erin gegaan was, was het heel anders gelopen. Helaas dit was niet het geval. In zo’n beetje de 68ste minuut krijgt Gerjon de bal ongelukkig tegen zijn hand en krijgt de scheids wederom de kans om voor een penalty te fluiten, dit doet hij wederom met verve en ook de gele kaart blijft niet uit. We kunnen er over discussiëren, maar de beste man geeft hem, 1-2 achter. Gewoon doorgaan is het devies, echter luttele minuten later incasseren we de 1-3, niet kordaat optreden en de mannen van SCD snijden door onze defensie. Het zogenaamde deksel op de neus. We smijten er nog een slotoffensief uit en sturen 2×2 meter naar voren om iets te forceren. We krijgen ook wel wat mogelijkheden/ kansen, maar meer als dat kunnen we het helaas niet noemen.
Al met al een uitslag waar we niet tevreden over mogen zijn. Gelukkig hebben we een volle week om te trainen, te herstellen, en tactieken te bedenken om zo de oranjehemden op de Boshoek te lijf te gaan, voor vele teamgenoten de tweede thuisbasis en op fietsafstand dus dat beloofd wat.
De pen voor deze wedstrijd gaat naar Jens
