Onderweg naar Marle kreeg ik in de spelersbus te horen dat ik mij vandaag mocht ontfermen over het schrijven van een wedstrijdverslag van ons eerste elftal. Onvoorbereid was ik op pad gegaan. Terwijl ik de koffiejuffrouw om een pen vroeg, werd haar aandacht getrokken door de commotie die plaatsvond op het hoofdveld. Meerdere zwarthemden zochten Lesley op de Haar op om hem te feliciteren. Maar… toch niet met een doelpunt zeker? Had ik nu als interim-reporter het eerste hoogtepunt gemist? Toen ook een barmedewerker de cijfers 0 en 1 op het scorebord zag, bevestigde de man met “Ja hoor, het is warempel al zo ver,” de voorsprong voor ons v.v. Bruchterveld. Ik heb mij laten vertellen dat na zo’n vijftien seconden de keeper van MVV ’69 de bal pardoes bij Lesley in de voeten schoof. Lesley toonde met zijn eerste twee balcontacten geen genade te hebben voor de thuisploeg. Met deze mind-set gaf Lesley het startschot voor een doelpuntrijke voetbalmiddag.
In de opstelling bij de Tricolores zag het publiek een aantal wijzigingen ten opzichte van vorige week. Nick Ros en Johan Alberts waren weer basisklanten na afwezigheid door respectievelijk rug- en knieblessures. Wouter Huisjes is nog altijd niet hersteld van een nare onderbeenblessure, opgelopen tegen Daarle, Koen Godeke was de goalie.
De insteek van beide ploegen werd gauw duidelijk: Oranje zal gaan verdedigen, Zwart zal gaan aanvallen. Een vooraf verwacht compact spelend MVV gaf opvallend veel ruimte weg op het centrum van het middenveld, Niek Dijk en Rienk van der Veen konden gerust hun gang gaan. Het eerste kwartier joeg de uitploeg op meer doelpunten, resulterend in kansen voor Jarno Otter (zijnet), Luc Roeleveld (afstandsschot), Johan (kans in zestien) en een wilde poging van Rienk. Na deze kansenregen liet MVV zich gelden, waarbij een voorzet onberoerd voor ons doel langs zoefde. Dat 0-1 een riskante tussenstand is weten ook Lesley en Johan. Na een lange pass van Luc, besloot Lesley het leer subtiel in de verre hoek te lobben: 0-2. Even later was Lesley zelf de aangever bij het doelpunt van Johan. Met zijn rug naar het doel kapte en draaide Johan snel en plaatste de bal in de onderhoek: 0-3.
Nadat de marge drie was geworden slopen er links en rechts slordigheden in het elftal. Deze fase leverde een gele kaart op voor Rob Lubbers, die het balverlies van zijn teammaten moest corrigeren. MVV wist bovendien twee speldenprikken uit te delen in de vorm van een schot uit de tweede lijn van de captain en een individuele actie van de nummer 8.
Na deze incidenten hoor ik scheidsrechter Ekkel op zijn fluit blazen en kan ik de pen voor een kwartier in mijn jaszak opbergen. Mijn verkoelde vingers rond ik om een koffiemok om te verwarmen. Terwijl ik mijn koffie drink in de prachtig vernieuwde kantine spreek ik met supporters en teamgenoten over de wedstrijd: “0-3 met rust in Marle, dat is wel eens anders geweest.”.
Het eerste moment om mijn pen weer in de hand te nemen is een kopbal van Gijs Odink, minuut 49. Niet veel later een kopie hiervan, maar wederom is Gijs ongelukkig in de afronding. Bruchterveld is de tweede helft geduldig op zoek naar mogelijkheden om de score te vergroten, maar verzandt meer en meer in een lager tempo. Op de tribune hoor ik om mij heen geeuwende supporters. Ten aanzien van het voetbal is dat in mijn ogen wat overdreven. Het zal de kou zijn.
Trainer Arjan Keuken grijpt in en brengt na een uur nieuw elan in de ploeg. Uit: Rob Lubbers, Luc en Gijs. In: Berjan Altena, Niels Lubbers en Rob Meijerink. Die laatste heeft niet lang nodig om zijn stempel te drukken. Op aangeven van Rienk en Johan breidt Rob de score uit naar 0-5. Met een spectaculaire omhaal maakt hij bijna een derde en onze zesde. Het zesde doelpunt was gegund aan Niels. In minuut 82 dook hij slim op in het strafschopgebied en pikte zo zijn doelpuntje mee.
Ik heb mijn A4-tje bijna volgekladderd, ik zie dat ik nog zo’n drie opmerkingen kan noteren. Met dat ik opkijk van mijn papier valt de bal achter de Marle-keeper. Er klinkt een groot applaus, de 0-7 van Johan moet een beauty zijn geweest. In de laatste speelminuten houdt Koen Godeke nog knap de nul en voltooit Lesley een hattrick. Eindstand die ik noteer: 0-8. En oh ja, Lesley praatte zichzelf ook nog naar een gele kaart.
Praten gaat Lesley al zijn hele leven goed af. Zo ook na de wedstrijd in restaurant Bacco, waar er traditiegetrouw pizza’s werden gegeten na de uitwedstrijd bij MVV ’69. Gunstig voor alle Bruchterveld-liefhebbers dat Lesley ook zijn voeten liet spreken vandaag. Belangrijker nog is dat v.v. Bruchterveld na dit weekend op de tweede plek van de ranglijst staat geparkeerd. ‘Best of the rest’ noemen we dat dit jaar.
Bonus
Gehoord tijdens het pizza eten: “Hij schreeuwt als een inktvis!”, aldus Henk Luisman. U mag hem zelf om opheldering vragen, mocht u hem tegenkomen op het sportpark.
